MR.Perfect

دیوید ویلیام دانِلد کامرون (به انگلیسی: David William Donald Cameron) (زادهٔ ۹ اکتبر ۱۹۶۶) نخست‌وزیر بریتانیا و رهبر حزب محافظه کار در این کشور است.

کامرون در دانشگاه آکسفورد در رشته فلسفه، علوم سیاسی و اقتصاد تحصیل کرد و رتبه اول را به دست آورد. سپس به دپارتمان مطالعاتی محافظه‌کار پیوست و مشاور ویژه نورمن لامونت و بعد از آن مایکل هوارد شد. او به مدت هفت سال رئیس امور حقوقی در انجمن کارلتون بود.

اولین دوره کاندیداتوری پارلمان در حوزه انتخاباتی استافورد در سال ۱۹۹۷ به شکست انجامید اما کامرون در سال ۲۰۰۱ به عنوان عضو پارلمان از حوزه انتخاباتی آکسفوردشیر از بخش ویتنی انتخاب شد. او دو سال بعد به عنوان سخنگوی مخالفان ترفیع رتبه پیدا کرد و خیلی زود، در جریان رقابت انتخاباتی عمومی سال ۲۰۰۵ رئیس هماهنگ‌کنندهٔ سیاست شد.

کامرون به عنوان یک کاندیدای جوان و میانه رو شناخته شد که مورد قبول رای دهندگان جوان بود و در سال ۲۰۰۵ پیروز انتخابات رهبری محافظه کار شد. رهبری زودهنگام او در حزب محافظه کار پیش افتادن در نظرسنجی رای را در برابر حزب کارگر تونی بلر که برای ده سال رتبه اول آرا را به خود اختصاص داده بود ایجاد کرد. با وجود آن که آنها بعد از مدت کوتاهی هنگامی که گوردون براون نخست وزیر شد به عقب رانده شدند، تحت رهبری کامرون، محافظه کاران در نظرسنجی‌ها قاطعانه جلوتر از حزب کارگر قرار گرفته بودند. در انتخابات عمومی ۲۰۱۰ که در ۶ می‌برگزار شد، محافظه کاران بیشترین کرسی‌ها را از آن خود کردند اما از آنجائیکه به حد نصاب نرسیده بودند، موجب ایجاد پارلمان اقلیت و تعلیقی شد. در پی استعفای گوردون براون، کامرون جهت تشکیل ائتلاف با حزب لیبرال دموکرات به عنوان نخست وزیر منصوب شد.

دیوید کامرون جوانترین نخست‌وزیر بریتانیا در ۲۰۰ سال گذشته است.

 

دیوید کامرون
David Cameron
Davidcameron.jpg
شناسنامه
زادروز ۹ اکتبر ۱۹۶۶ ‏(۴۵ سال)
زادگاه لندن , Flag of England.svg انگلستان
همسر سامانتا شفیلد (ازدواج ۱۹۹۶)
فرزندان ایوان رجینالد ایان
نانسی گوین
آرتور الوین
فلورنس رز اندلیون
دین کلیسای انگلیس
فارغ التحصیل از کالج ایتون
حزب سیاسی رهبر حزب محافظه کار بریتانیا
وبگاه davidcameronmp.com
پنجاه و سومین نخست‌وزیر بریتانیا
۱۱ مه ۲۰۱۰
بعد از
قبل از
گوردون براون
نماینده منطقه پارلمان بریتانیا

نوشته شده در دو شنبه 12 تير 1391برچسب:,ساعت 2:2 بعد از ظهر توسط Ashkan| |

کاترین مارگارت اشتون، بارونس اشتون او آپهولاند (به انگلیسی: Catherine Margaret Ashton, Baroness Ashton of Upholland) (زاده ۲۰ مارس ۱۹۵۶) نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی است.

کاترین اشتون عضو حزب کارگر بریتانیاست و در سال ۱۹۹۹ لقب

قبل از فعالیت سیاسی در کمپین خلع سلاح هسته ای فعالیت می کرد و تا مقام معاونت این سازمان پیش رفت. در زمان نخست وزیری تونی بلر معاون وزیر بود.

در سال ۲۰۰۹ به عنوان مسئول سیاست خارچی اتحادیه اروپا انتخاب شد وی پیش از این کمیسر عالی اتحادیه اروپا در امور تجارت و بازرگانی بود.[۱]

کاترین اشتون و مذاکرات هسته ای با تهران

مذاکرات هسته ای ایران و گروه ۱+۵ در اول و دوم بهمن ۱۳۸۹ در استانبول صورت گرفت که پیشنهاد تبادل سوخت در آن محقق نشد.[۲] پس از یک وقفه ۱۵ ماهه این مذاکرات با ریاست کاترین اشتون دوباره در ۲۶ فروردین ۱۳۹۱ از سر گرفته شده است. و طرفین با مثبت خواندن مذاکرات توافق کردند که دور دوم این مذاکرات در سوم خرداد ۱۳۹۱ در بغداد از سر گرفته شود.[۳]

اشتون و فتو شاپ

در جریان مذاکرات پیشین سعید جلیلی و کاترین اشتون در بهمن ۱۳۸۹ اشتون لباسی به تن داشت که هر چند در عرف دیپلماتیک غیر معمول نبود ولی رسانه های ایران برای انتشار تصاویر اشتون با استفاده از ادوبی فوتوشاپ یقه لباس وی را بالاتر بردند تا با استانداردهای رسانه ای در ایران نزدیک شود.[۴]

 

کاترین اشتون و هیلاری کلینتون
کاترین اشتون
Baroness Ashton headshot.jpg
شناسنامه
زادگاه Flag of England.svg انگلستان
همسر
فرزندان رابرت پیتر ، ربکا کلر
اطلاعات سیاسی
حزب سیاسی حزب کارگر
سمت سرپرست سیاست خارجی اتحادیه اروپا
پست‌های پیشین نایب رئیس کمیسیون اروپا
کمیسر اروپایی برای تجارت
...
پس از خاویر سولانا

 

نوشته شده در دو شنبه 12 تير 1391برچسب:,ساعت 2:0 بعد از ظهر توسط Ashkan| |

باراک حسین اوباما دوم (به انگلیسی: Barack Hussein Obama II) زاده ۴ اوت ۱۹۶۱ میلادی ایالت هاوایی)، عضو حزب دمکرات ایالات متحده آمریکا، سناتور جوان ایالت ایلینوی، چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و برنده جایزه صلح نوبل است.[۲] او از سال ۲۰۰۷ با برپایی کمپین انتخاباتی برای ریاست جمهوری، خود را به عنوان کاندیدای حزب دمکرات و به عنوان یک چهره سیاسی ملی در آمریکا شناساند. اوباما از زمان کاندیداتوری برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۸ آمریکا، پایان دادن به جنگ عراق را مطرح کرد و در سوم ژوئن سال ۲۰۰۸ به عنوان نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری انتخاب شد.

وی چهار سال از دوران نوجوانی خود را در جاکارتا گذرانید، و زاده پدری کنیایی است. او یک مسیحی فرقه پروتستان و از شاخه کلیسای متحد مسیح (United Church of Christ) است.[۳]

اوباما پنجمین رئیس جمهور چپ دست آمریکا در میان هفت رئیس جمهور اخیر این کشور (از جرالد فورد در ۱۹۷۴) تاکنون است.[۴][۵]

در مراسم تحلیف وی به مقام ریاست جمهوری در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۰۹ میلادی، در حدود دو میلیون نفر در سرمای صفر درجه در واشنگتن دی سی گردهم آمدند تا شاهد مراسم شروع دوران ریاست جمهوری باراک اوباما باشند.[۶]

زندگی شخصی

۴۴ امین رییس جمهور ایالات متحده آمریکا، باراک اوباما همانند چند رییس جمهور پیشین ایالات متحده آمریکا، فورد، ریگان، بوش پدر و کلینتون چپ دست است. باراک اوباما هنگام امضا کردن
اوباما و همسرش میشل

باراک حسین اوباما ۴ اوت ۱۹۶۱ در ایالت هاوایی متولد شد.[۷] او فرزند یک کنیایی سیاه‌پوست و یک زن سفیدپوست از اهالی ویچیتا ایالت کانزاس است.[۸] اما زمانی گذشته و بالاخره این ازدواج منجر به جدایی شد.[۷]

اگرچه پدر و پدرخوانده او هردو مسلمان بودند؛ اما او یک مسیحی بار آمده و در ۴ سالگی که در اندونزی زندگی می‌کرد، به جای شرکت در مدرسه «مکتب مذهبی مسلمانان» به مدارس کاتولیک و یا سکولار رفته‌است.[۹] اوباما هم‌اکنون نیز عضو کلیسای متحد می‌باشد.

تحصیلات

پدر و مادر اوباما در دانشگاه هاوایی در مانوا با یکدیگر آشنا شده بودند. ان دونهام، مادر اوباما با وجود مشکلات عدیده موفق شده بود در رشتهٔ مردم‌شناسی از همان دانشگاه مدرک دکترا دریافت کند.[۱۰]

اوباما نخست در ۱۹۸۳ لیسانس علوم سیاسی با گرایش روابط بین‌الملل [۱۱] از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد. در سال ۱۹۸۸ پس از چند سال کار در شیکاگو با گرفتن کمک هزینه تحصیلی وارد دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد شد. در هاروارد سرعت پیشرفت اوباما چنان شتاب یافت که در سال دوم تحصیل خود در هاروارد به ریاست ژورنال مشهور نشریه قانون هاروارد انتخاب گردید[۱۲]. او اولین رئیس سیاهپوست این نشریه حقوقی بود. وی در دوران ریاست خود به این سازمان که توسط نیروهای متخاصم دانشجویی اصولگرا و لیبرال منفصل گشته بود، تعادل بخشید.[۱۳] اوباما بزودی دکترای حقوق[۱۴] خود را از دانشگاه هاروارد با کسب درجه «افتخار» (به لاتین: magna cum laude) دریافت نمود. پس از فارغ التحصیل شدن به شیکاگو بازگشت و کارش به عنوان وکیل حقوق مدنی را آغاز کرد. باراک اوباما از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۴ به تدریس دروس حقوق اساسی (به انگلیسی: constitutional law) در دانشگاه شیکاگو اشتغال داشت.[۱۵]

زندگی سیاسی

اوباما در ۴ ژانویه ۲۰۰۵ وارد سنا شد.با وجود تازه وارد بودن در واشنگتن او گروهی از مشاوران خبره را که معمولاً سناتورهای تازه کار به آن توجهی نمی‌کنند به کار گرفت. او«پیت روز»، کهنه سرباز قدیمی در امور سیاست ملی را به عنوان رییس ستاد خود انتخاب کرد.وی با کنار زدن هیلاری کلینتون تنها رقیب جدی خود در کنگره ملی حزب دموکرات به عنوان نامزد این حزب معرفی شد.[۷] او همچنین «کارن کورن بلو» اقتصاددان را به عنوان معاون سیاسی خود منصوب کرد. وی همچنین مسئولان اجرایی پیشین کلینتون، «آنتون لیک» و «سوزان رایس» را به عنوان مشاوران سیاست خارجی خودش برگزید.

اوباما پنجمین آفریقایی آمریکایی است که به سنا راه پیدا کرده و همچنین سومین آفریقایی آمریکایی است که با رأی بالا به عنوان سناتور برگزیده شده‌است. وی تنها سناتوری است که عضو کمیتهٔ حزبی سیاهان کنگره‌است.«سی کیو» که هفته نامه‌ای فرا حزبی است، او را براساس تمام آرا و مصوبات سنا بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ وفادارترین دموکرات معرفی کرده‌است. وی همچنین براساس نظرسنجی انجام گرفته از سوی مجلهٔ نشنال ژورنال به عنوان لیبرال‌ترین سناتور در سال ۲۰۰۷ انتخاب شده‌است.[۱۶]

ستاد انتخابات ریاست جمهوری

اوباما به همراه طرفدارانش در نیوهمپشر در مبارزات انتخاباتی

باراک اوباما در فوریه سال ۲۰۰۷ در ایالات ایلینوی در یک سخنرانی اعلام کرد نامزد انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ خواهد بود. ستاد انتخاباتی وی موفق به جلب ۵۴ میلیون دلار از حامیان در نیمه نخست سال ۲۰۰۷ شد که رکوردی در جلب سرمایه نسبت به انتخابات سالهای پیش از آن بود. نظر سنجی‌ها نشان داد که او با سناتور هیلاری کلینتون دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری حزب دمکرات رقابتی تنگاتنگ دارد همچنین او در انتخابات مقدماتی مجمع حزب دموکرات در ایالت آیووا نفر اول شد و در ایالت نیوهمشایر با اختلاف ۳ درصد بعد از سناتور کلینتون در جایگاه دوم قرار گرفت.

هزینه انتخاباتی

در سپتامبر ۲۰۰۷، اوباما در پرسشنامه‌ای در برابر سؤال آیا مایل هستید در سیستم تأمین مالی دولتی شرکت کنید، جواب «آری» داد. او اضافه کرد که فعالانه در جهت کسب توافق برای استفاده از بودجه دولتی در انتخابات عمومی، کوشش خواهد کرد.با این حال اوباما تا ابتدای سال۲۰۰۸ موفق به جمع آوری مبلغی رکورد شکن معادل ۲۳۴ میلیون دلار از طریق کمک‌های اهدایی خصوصی گردیده‌است.[۱۷]

در ژانویه ۲۰۰۸، اوباما موفق شد ۳۲ میلیون دلار کمک دریافت کند، در حالی که هیلاری کلینتون مجبور شد برای مبارزات انتخاباتی از حساب شخصی خود پنج میلیون دلار برداشت کند.[۱۸]

در آوریل ۲۰۰۸ سناتور اوباما ۴۲ میلیون دلار خرج فعالیت‌های انتخاباتی خود کرد که فاصله زیادی با ۹ میلیون دلار مخارج سناتور هیلاری کلینتون دارد.[۱۹]

باراک اوباما در رسانه‌ها

در یک بازی بسکتبال با ارتشیان آمریکایی مستقر در جیبوتی
  • هفته‌نامه تایم در شماره ۲ مه ۲۰۰۸، پنجمین فهرست سالانه «بانفوذترین زنان و مردان جهان» را منتشر کرد. در این رده‌بندی، اوباما در مقام سوم در ردهٔ «بانفوذترین رهبران کشورها و انقلابیون» جای داشت.[۲۰]

جنجال کشیش جرمایا رایت

در آوریل ۲۰۰۸ باراک اوباما، در واکنش به سخنان جرمایا رایت کشیش سابق خود گفت: از نظراتی که از جانب آقای رایت بیان می‌شود عصبانی ام و دلتنگ شده‌ام. او همچنین سخنان جرمایا رایت را تفرقه انگیز و مخرب و در جهت منافع افرادی دانست که برای افزایش تنفر نژادی تلاش می‌کنند. جرمایا رایت دولت آمریکا را به بدرفتاری با سیاهان و انتشار عمدی ویروس عامل بیماری ایدز بین آنها متهم کرده‌است. به گفته جرمایا رایت، سیاهان آمریکا باید به خاطر ادامه بدرفتاری دولت با خود بگویند: خداوند آمریکا را به خاطر برخورد غیرانسانی با شهروندانش لعنت کند.

اوباما در واکنش به سخنان جنجالی جرمایا رایت درباره دولت آمریکا گفت: بر این باورم این سخنان تصویر درستی از دیدگاه کلیسای سیاهپوستان آمریکا ارائه نکرده‌است، این سخنان ارزش‌ها و باورهای من را به تصویر نمی‌کشد.

باراک اوباما همچنین سعی کرد از آقای رایت فاصله بگیرد. او گفت: جرمایا رایت دیگر آن فردی نیست که بیست سال پیش دیده بودم. هر رابطه‌ای که با او داشتم در نتیجه سخنان او تغییر کرده‌است.[۲۱]

موضع گیری‌های سیاسی

اوباما و بایدن در ایلینوی

اوباما از اولین مخالفان سیاست‌های دولت بوش در عراق بوده‌است. در دوم اکتبر ۲۰۰۲ روزی که کنگره مصوبهٔ جنگ عراق را تصویب کرد و به دولت بوش مجوز جنگ را داد، اوباما در اجتماع بزرگی از مخالفان جنگ عراق در شیکاگو سخنرانی کرد.

در ۱۶ مارس ۲۰۰۳، هنگامی که جورج بوش اولتیماتوم چهل و هشت ساعته‌ای به صدام حسین برای خروج از عراق یا مواجهه با جنگ داده بود، اوباما در بزرگترین اجتماع ضد جنگ در شیکاگو سخنرانی کرد و اظهار داشت که هنوز برای جلوگیری از وقوع جنگ «دیر نشده است».[۱۶] این مساله او را از سایر رقبایش در انتخابات سنا در سال ۲۰۰۴ که به جنگ رای مثبت داده بودند متمایز کرد.

اوباما به عنوان یک سناتور با مواضع لیبرال جایگاه خود را مشخص کرده با این حال در برخی موضوع‌ها چون آموزش و جلوگیری از بیماری ایدز نیز با همکاران جمهوریخواه خود همکاری کرده‌است.[۹]

تحریم ایران

باراک اوباما در ژوئن ۲۰۰۷ طرحی را به مجلس آمریکا ارائه کرد که سرمایه گذاران خارجی را به خروج سرمایه‌های خود از ایران تشویق می‌کند. به گفته سناتور اوباما دولت ایران از درآمدهای نفتی برای توسعه برنامه هسته‌ای خود و حمایت از گروه‌های تروریستی در خاورمیانه استفاده می‌کند و اعمال فشار بر شرکت‌ها برای قطع روابط مالی با ایران اثر تحریم‌ها را افزایش می‌دهد.[۲۲]

اسرائیل

درآوریل ۲۰۰۸، در مناظره نود دقیقه‌ای بین هیلاری کلینتون وباراک اوباما که از شبکه تلویزیونی ای‌بی‌سی آمریکا پخش شد. اوباما در پاسخ به واکنش او به حمله ایران به اسرائیل گفت: آمریکا اقدام مناسب را انجام خواهد داد.[۲۳]

وی در سخنرانی‌ای در تاریخ ۴ ژوئن ۲۰۰۸ میلادی که در کمیته روابط عمومی آمریکایی اسرائیلی (AIPAC) انجام گرفت، گفت که اگر به ریاست جمهوری برگزیده شود؛ «هرکاری را که از دستش برآید خواهد کرد تا ایران به سلاح اتمی دست نیابد». وی همچنین ایران را «بزرگترین خطر برای اسرائیل و همچنین آرامش و ثبات در منطقه خاورمیانه خواند و گفت: «خطر ایران، شدید و واقعی است و هدف من این خواهد بود که این خطر را از پیش پا بردارم».[۲۴][۲۵]

وی همچنین «اورشلیم» را پایتخت تقسیم‌ناشدنی اسرائیل خواند.[۲۶]

محبوبیت

در میان طرفداران در شهر هارتفورد

باراک اوباما اولین بار با ایراد سخنرانی اصلی در گردهمایی حزب دموکرات آمریکا درسال ۲۰۰۴ توجه بسیاری را در عرصه ملی و بین المللی جلب کرد. اوباما در این سخنرانی، که «جسارت امید» نام داشت، با تکیه بر زندگی و تاریخچه شخصی خودش به صحبت درباره آرمان‌های آمریکا پرداخت:

« پدر من با کار زیاد و پشتکار توانست فرصت درس خواندن در مکانی جادویی به‌نام «آمریکا» را بیابد. کشوری که مهد آزادی و فرصت برای بسیاری از آنهایی بود که پیشتر به این کشور آمده بودند  »

باراک اوباما بعد از پیروزی چشمگیر خود در سال ۲۰۰۴ که چند ماه پس از این سخنرانی بو دبه چهره محبوب رسانه هاو شخصیتی قابل توجه در واشنگتن تبدیل شد که دو کتاب پرفروش نیز به نام خود منتشر کرده‌است، اولی «رویاهایی از پدرم» که نه سال پیش از وارد شدن به مجلس سنا نوشته شده و متشکل از خاطرات اوست. دومی «جسارت امید: اندیشه‌هایی در بازپس‌گیری رویای آمریکایی» که بیانگر افکارش راجع به تاریخ و وضعیت کنونی ایالات متحده‌است. اوباما از حمایت اپرا وینفری، یکی از ستارگان محبوب تلویزیون آمریکا برخوردار است. این ستاره نه تنها از او خواست که نامزد انتخابات شود بلکه در تبلیغات انتخاباتی او نیز تلاش فعال دارد.[۹]

شخص سال مجله تایم

نوشتار اصلی: شخص سال


مجله تایم که در آخرین شماره هر سال خود چهره، گروه، یا موضوعی را به عنوان شخص سال برمی‌گزیند در آخرین شماره سال ۲۰۰۸ باراک اوباما رئیس جمهور منتخب ایالات متحده را به عنوان شخص سال برگزید، این مجله باراک اوباما را به خاطر داشتن اعتماد به نفس جهت ترسیم آینده‌ای روشن و جاه طلبانه در روزگاری تیره و تار[۲۷] و همچنین به این علت که وی توانست به رغم تجربه کم با فائق آمدن بر دو نامزد قدرتمند و نیز تبعیض‌های نژادی به عنوان چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و نخستین رییس جمهور سیاه پوست این کشور انتخاب شود مستحق دریافت این عنوان دانسته‌است.[۲۸]

انتخاب به عنوان نماینده حزب دموکرات

باراک اوباما به عنوان اولین سیاه‌پوست در تاریخ کشور آمریکا که در پی یک مبارزه انتخاباتی طولانی بر رقیبش هیلاری کلینتون پیروز شده بود نماینده حزب دموکرات در انتخابات سال ۲۰۰۹ انتخاب گردید.[۲۹]. سرانجام در تاریخ ۷ ژوئن سال ۲۰۰۸ تنها رقیبش هیلاری کلینتون از رقابت دست کشید و گفت به طور کامل از آقای اوباما حمایت می‌کنم[۳۰].

رقابت با مک کین

پس از پایان انتخابات اولیه در حزب دمکرات و پیروزی اوباما، رقابت او با مک کین برای رسیدن به کرسی ریاست جمهوری آغاز شد.جان مک کین اوباما را به بی تجربگی در سیاست خارجی متهم می‌کند.[۳۱] در نقطه مقابل اوباما در اظهار نظری مک کین را جیره خوار شرکت‌های نفتی دانست ولی توکر بوندز سخنگوی مک کین با رد این اظهارات اعلام کرد که این سناتور اوباما بود که به لایحه انرژی بوش - چنی که معاهده‌ای پرسود برای کمپانی‌های نفتی بود رای مثبت داد و نه جان مک کین.[۳۲] در اوت ۲۰۰۸ باراک اوباما جوزف بایدن را به معاونت خود در این رقابت انتخاباتی برگزید[۳۳]

پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری


بارک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ۲۰۰۸ که در ۴ نوامبر برگزار شد، با کسب ۳۶۵ رأی الکترال رقیب خود مک کین را که ۱۷۳ کارت الکترال را به دست آورده بود، شکست داد به پیروزی رسید[۳۴][۳۵] اوباما ۵۲٫۹٪ و مک کین ۴۵٫۷ ٪ از کل آراء را به دست اوردند. و از ۵۰ ایالت آمریکا، در ۲۸ ایالت اوباما و در ۲۲ ایالت مک کین پیروز شد.

همزمان در کنیا زادگاه او و جزیره اوباما در شرق آسیا که همنام اوست مردم به شادمانی پرداختند تا نخستین رئیس جمهور رنگین پوست و آفریقایی‌تبار آمریکا پس از ۴۳ ریاست جمهوری وارد کاخ سفید شود.[۳۶] دوران ریاست جمهوری او از ۲۰ ژانویه، ساعت ۱۲ ظهر به وقت شرق آمریکا آغاز شد[۳۷].

اوباما در اولین سخنرانی پس از پیروزی در انتخابات در گرانت پارک، شیکاگو همهٔ مردم آمریکا را پیروز انتخابات خواند.

« جوان و پیر، ثروتمند و فقیر، دموكرات و جمهوریخواه، سیاه، سفید، اسپانیایی‌زبان، آسیایی، سرخ‌پوست، هم‌جنس‌گرا، دوجنس‌گرا، معلول، غیرمعلول. این آمریكایی‌ها به جهان پیغام دادند كه ما هرگز مجموعه افراد یا مجموعه ایالات قرمز و ایالات آبی نبوده‌ایم. ما امروز و همیشه ایالات متحده آمریكا هستیم و خواهیم بود.[۳۸]  »

دوران ریاست جمهوری

باراک اوباما رئیس جمهور منتخب ایالات متحده روز ۲۰ ژانویه ۲۰۰۹ رسما کار خود را به عنوان رئیس جمهور آغاز کرد.در حال حاضر در کابینه اوباما جوزف بایدن به عنوان معاون اول منتخب و رام امانوئل به عنوان ریاست کارکنان کاخ سفید و هیلاری کلینتون به سمت وزیر امور خارجه انتخاب شده‌اند.,

ساعت 1:33 بعد از ظهر توسط Ashkan| |

کوفی عنان (به انگلیسی: Kofi Annan) (زاده ۸ آوریل ۱۹۳۸) یک سیاست‌مدار غنایی است. او هفتمین دبیرکل سازمان ملل متحد بود.

او نخستین سمتش در سازمان ملل را سال ۱۹۶۲ و در سازمان بهداشت جهانی به‌دست آورد. مدیریت پرسنلی، مدیریت بودجه، قائم مقام اداره کمیساریای عالی پناهندگان، معاونت مالی دبیر کل و رهبری گروه حافظ صلح سازمان ملل، پست‌هایی بودند که او تا سال ۱۹۹۷ و رسیدن به دبیرکلی، آنها را تجربه کرد.

در واقع، او نخستین دبیر کل سازمان است که با طی مدارجی در خود سازمان، به این سمت رسیده‌است. یک سال پیش از آن، انتصاب عنان در رأس عملیات گروه صلح‌بان در بوسنی، او را به یکی از مهم‌ترین رهبران سازمان ملل تبدیل کرده بود. در عین حال بسیاری معتقدند هنگامی که ایالات متحده سر باز زدن سرسختانه اش را از تأیید دور دوم دبیر کلی پطروس غالی آشکار کرد، کوفی عنان، مناسب‌ترین فرد بود و سازمان ملل به سوی او چرخید.

گفته شده‌است که عنان هر بامداد بی‌درنگ پس از بیدار شدن و پیش از انجام هر کاری دعا می‌کند. همسرش نان لگرگرن که یک

زندگی‌نامه

سال‌های اولیه زندگی و خانواده

کوفی عنان، فرزند ویکتوریا و هنری رجینالدو است. عنان در بخش کفاندروس کوماسی، غنا به دنیا آمد. پدرش از فرمانداران محلی غنا و از اصیل‌زادگان قبیله فانته بود. او فرزند دوقلوی خانواده‌است، اتفاقی “که در فرهنگ غنایی” امری بسیار نادر تلقی می‌شود. خواهر دو قلویش، افوآ عطا که در سال ۱۹۹۱ از دنیا رفت، در اسم میانی عطا با او شریک است، عطا “ در زبان‌های اکان فانته به معنای دوقلو است. همانند اغلب نام‌های اکانی، قسمت اول نامش، بیانگر روزی است هفته‌است که در آن زاده شد: کوفی به معنای پسری است که در روز جمعه زاده شده‌است.

نام عنان می‌تواند به معنای چهارمین فرزند خانواده باشد، اما در خانوادهٔ کوفی، در زمان‌های قدیم، این نام به نام خانوادگی آن‌ها تبدیل شد و کوفی نیز آن را از والدینش گرفته‌است. نام خانوادگی عنان اغلب به طرز نادرست تلفظ می‌شود. مدت کوتاهی پس از کسب سمت دبیر کل سازمان ملل، در طی مصاحبه‌ای در “رادیوی دولتی ملی” از او پرسیدند که طرز تلفظ درست نامش چیست، وی توضیح داد که نامش همانند "cannon” تلفظ می‌شود.

خانواده عنان خانواده‌ای مهم و با اصل و نسب بودند و پدربزرگ و عمویش روسای قبیله بودند. پدرش از دو نژاد آشانتی و فانتی بود و مادرش فانتی. پدرش سالها در شرکت صادات کاکائوی برادران لور کارشناس امور صادرات بود.

عنان با نان ماریا عنان، که وکیلی سوئدی و هنرمند و خواهرزادهٔ ناتنی رائول والنبرگ بود، ازدواج کرد. وی از ازدواج قبلیش با تیتی الاکیجی نیجریایی دو فرزند دارد، کوجو عنان و آماه او و الاکیجا در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ از یکدیگر جدا شدند. نان عنان هم از ازدواج قبلی‌اش یک فرزند به نام نینا کرونستد دگروت دارد.

تحصیلات

از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۷، عنان به مدرسهٔ نخبگان فنتسیپم رفت، مدرسهٔ شبانه روزی متدیست در ساحل کییپ که در دههٔ ۱۸۷۰ بنا شد. عنان گفته‌است که در مدرسه چنین آموخت “بد بختی در همه جا دغدغهٔ مردم در همه جا است ”در سال ۱۹۵۷ که عنان از مدرسهٔ فتتیسپیم فارغ و التحصیل شدف غنا اولین مستعمرهٔ انگلستان در آفریقای جنوبی بود، که استقلال خود را به دست آورد.

در سال ۱۹۵۸، عنان برای به دست آوردن مدرک آکادمیک در رشتهٔ اقتصاد مشغول تحصیل در دانشکدهٔ دانش و فناوری کوماسی شد، که اکنون دانشگاه کم کرومای دانش و فناوری غنا است. وی با دریافت کمک هزینهٔ تحصیلی “تشکیلات فورد”، موفق به تکمیل دورهٔ کارشناسی در سال ۱۹۶۱ از “دانشگاه مک آلیستر” در سنت پُل، مینسوتای، آمریکا شد.عنان سپس از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۲ مشغول تحصیل در “موسسه دانش‌آموختگان مطالعات بین‌المللی” در “شهر ژنو، سوئیس شد”، بعدها از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۲ مشغول تحصیل در “رشته مدیریت فناوری اطلاعات دانشکدهٔ مدیریت برنامه اعضای اسلون شد و موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد از “دانشکدهٔ مدیریت اسلون” شد.

او همچنین مدرک مدیریت‌اش را اوایل دهه هفتاد از ام‌آی‌تی گرفت. عنان مسلط به زبان‌های انگلیسی، فرانسه، کرو (Kru) و دیگر لهجه‌های زبان اکان و زبان‌های آفریقایی است.

فعالیت‌های آغازین

در سال ۱۹۶۲، عنان به عنوان مدیر بودجه، به کار برای سازمان بهداشت جهانی پرداخت، سازمانی که متعلق به سازمان ملل است. از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶، به عنوان سرپرست جهانگردی در غنا مشغول به کار شد.

به دنبال آن، وی دوباره به کار کردن در سازمان ملل با عنوان مشاور دبیر کل در سه سمت مختلف پرداخت: مدیریت منابع انسانی، هماهنگ کننده امنیت از ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۰، برنامه‌ریزی، دارایی و بودجه، بازرس امور مالی از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲، و عملیات حفظ صلح از مارس ۱۹۹۳ تا فوریهٔ ۱۹۹۴.

رومیو دالر ارتشبد اسبق، فرماندهٔ نیروهای مأموریت امداد سازمان ملل به رواندا در کتاب خود به نام دست دادن با شیطان: سقوط انسانیت در رواندا، اظهار می‌داد که عنان در پاسخ خود به کشتار جمعی توتسی‌ها در رواندا، بیش از حد منفعل و بی تفاوت بوده‌است. دالر آشکارا بیان می‌کند که معاون وزیر عملیات حفظ صلح وقت، نیروهای سازمان ملل را از مداخله برای حل و فصل اختلافات و فراهم کردن تجهیزات و تدارکات پشتیبانی بازداشت. برای نمونه، وی ادعا می‌کند که عنان از دادن هر گونه پاسخی به دورنگارهای مکرر دالر مبتنی بر دادخواست وی برای دستیابی به انبار مهمات، سرباز زد، کاری که می‌توانست برای دفاع از توتسی‌ها به آن‌ها کمک کند. هر چند دالر، عنان را فردی بسیار متعهد و مسئول به اصول اساسی سازمان ملل می‌داند.

عنان آن هنگام معاون وزیر دبیر کل بود، تا آن که در سال ۱۹۹۵ به سمت نمایندگی دبیرکل جمهوری فدرال سوسیالیست یوگسلاوی منصوب شد، بعد از پنج ماه خدمت در این سمت، دوباره در آوریل ۱۹۹۶ به فعالیت خود به عنوان معاون وزیر دبیر کل پرداخت.

دبیر کل سازمان ملل متحد

در ۱۳ دسامبر ۱۹۹۶، عنان به سمت دبیر کل شورای امنیت سازمان ملل انتخاب شد و این انتخاب، چهار روز بعد، با رأی‌گیری در مجمع عمومی سازمان ملل، تثبیت شد. بدون هیچ گونه تأخیری مراسم سوگند عنان اجرا شد و وی کارخود را در نخستین دورهٔ تصدی‌اش به عنوان دبیر کل در اول ژانویهٔ ۱۹۹۷ آغاز کرد. عنان جایگزین دبیر کل برکنار شدهٔ مصری، بطروس قالی شده بود و اولین کسی بود که از یک کشور سیاه آفریقایی به سمت دبیر کلی رسیده بود.

دورهٔ تصدی عنان به عنوان دبیر کل در اول ژانویهٔ ۲۰۰۲، در طی انحراف غیر معمولی از سیاست غیر رسمی، تمدید شد. این مسئولیت باید به طور معمول به نوبت از قاره‌ای به قارهٔ دیگر منتقل شود، و از هر قاره‌ای، دبیر کل تنها می‌تواند دو دورهٔ متوالی این سمت را اختیار کند، از آن جایی که متصدی قبل از عنان یعنی بطروس غالی نیز از قارهٔ آفریقا بود، بنابراین، عنان اصولا باید تنها یک دوره در سمت خود باقی می‌ماند، و انتخاب دوبارهٔ وی، نشان‌دهندهٔ وجهه و شهرت خاص اوست.

در آوریل ۲۰۰۶ مارک مالوک بردان جانشین لویس فرچث شده و به سمت معاون دبیر کل منصوب شد.

در آوریل ۲۰۰۱، دبیر کل، پنج نقطه نظر را برای “دعوت به همکاری” برای مبارزه با بیماری ایدز، مطرح کرد. عنان، مبارزه بااین بیماری را در اولویت برنامه‌های کاری خود به عنوان دبیر کل و به طور کلی در زندگی‌اش قرار می‌دهد. وی پیشنهاد تأسیس صندوق بین‌المللی سلامت و ایدز را برای تأمین هزینه‌های سنگین مورد نیاز کشورهای در حال توسعه، برای مبارزه بحران ایدز می‌دهد.

در ۱۰ دسامبر، سال ۲۰۰۱، عنان و سازمان ملل متحد به طور مشترک، جایزهٔ صلح نوبل را به خاطر فعالیت‌هایشان برای دستیابی به جهانی سازمان یافته‌تر و صلح‌آمیزتر دریافت کردند.

عنان در طول زمان تبلیغات برای حمله به عراق در سال ۲۰۰۳، از ایالات متحده و بریتانیا خواست تا بدون تأثیر سازمان ملل به عراق حمله نکنند. در سپتامبر ۲۰۰۴، در طی مصاحبه‌ای از شبکهٔ بی بی سی از عنان در بارهٔ قانونی بودن این حمله پرسیدند و وی اینگونه پاسخ داد، «از دیدگاه شورای امنیت سازمان ملل و ملت عراق و همچنین از دیدگاه منشور سازمان ملل این حمله، غیرقانونی است.»[۱]

عنان از اعزام گروه حافظ صلح سازمان ملل به منطقهٔ درگیری دارفُور در سودان حمایت کرده و مشغول همکاری با دولت سودان برای قبول واگذاری قدرت از گروه حافظ صلح اتحادیهٔ آفریقا به گروه حافظ صلح سازمان ملل است. همچنین وی به همکاری با کشورهای عرب و مسلمان دربارهٔ حقوق زنان و دیگر موضوعات می‌پردازند.

در ۱۹ سپتامبر ۲۰۰۶، عنان با نزدیک شدن زمان بازنشستگی‌اش، سخنرانی تودیعی خود را ارائه داد. وی در سخنرانی خود، سه مسئله‌ای را که به باور او در دوران دبیرکلی‌اش “نه تنها حل نشد، بلکه شدّت نیز” یافت، اینگونه بیان می‌کند “اقتصاد غیر عادلانهٔ جهان، نابسامانی و آشفتگی در دنیا، و بی‌اعتنایی گسترده به حقوق بشر و حکومت قانون”. وی همچنین به خشونت و ناآرامی در آفریقا، و درگیری‌های عرب‌ها و اسرائیلی‌ها، به عنوان دو مسئله‌ای که نیازمند توجه بیشتر هستند، اشاره می‌کند.[۲]

جنجال‌های سازمان ملل در دوران تصدی عنان

در ژوئن سال ۲۰۰۴، عنان نسخه‌ای را از گزارش OIOS/ دفتر خدمات نظارت داخلی دریافت کرد که رود لوبرس، عضو [کمیسیون عالی پناهندگان سازمان ملل] را به خاطر آمارهای جنسی و سوء استفاده از قدرت متهم می‌کرد و همچنین شکایاتی توسط یک عضو سابق سازمان علیه ورنر بلتر، مدیر کمیسیون عالی پناهندگان سازمان ملل، به خاطر آزار و اذیت جنسی و بدرفتاری دریافت کرد. گزارش بازرسی‌ها مبنی بر آن بود که رود لوبرس به خاطر آزار جنسی گناه‌کار شناخته شده‌است، اما در مورد اتهام علیه یک مقام ارشد و دو شکایت دیگری که آن زن برایشان در اواخر سال پرونده تشکیل داده بود، اطلاعی به عموم داده نشد. در جریان بررسی رسمی، رود لوبرس، به آن زن نامه‌ای نوشت، که برخی معتقدند، نامه‌ای تهدیدآمیز برای آن زن کارگر که به خاطر بدرفتاری با وی، شکایت تنظیم کرده بود به شمار می‌رفت. سازمان ملل، لوبرس را به خاطر آزار جنسی ادامه‌دار مورد انتقاد شدید قرار داد. (گزارش سازمان ملل لوبرس را به علت آزار جنسی مداوم سرزنش کرد)

با وجود این، در ۱۵ ژوئیه، ۲۰۰۴، کوفی عنان، لوبرس را از گناه مبرا دانست. اما رای وی تنها تا ماه نوامبر به قوت خود باقی ماند، زیرا در آن ماه، OIOS، گزارش سالانهٔ خود را مبنی بر گناه‌کار بودن لوبرس به مجمع عمومی سازمان ملل تحویل داده پخش گستردهٔ این اخبار در رسانه‌های جمعی، موقعیت عنان را تضعیف کرد.

در ۱۷ نوامبر سال ۲۰۰۴، عنان گزارشی را برای تبرئه کردن دیلیپ نائیو، معاون وزیر دبیر کل سازمان ملل در خدمات نظارت داخلی از اتهامات فساد سیاسی/ اختلاس و آزار جنسی قبول کرد، برخی این عمل عنان را در مقابل حمایت تاثیر از شاکی مربوط در جریان لوبرس می‌دانند. هنوز، رفع اتهام مورد تأیید کارکنان سازمان ملل در نیویورک قرار نگرفته بود، که منجر به مباحثهٔ گسترده‌ای در ۱۹ نوامبر شد.

برنامه نفت در برابر غذا

در دسامبر ۲۰۰۴، گزارشی اعلام شد، مبنی بر اینکه کوجو، پسر دبیر کل، حق الزمه‌ای را از شرکت سوئیسی بازرسی کوتکنای SA، که قراردادی سودآور در رابطه با برنامه نفت سازمان ملل برای برنامهٔ غذایی بسته بد، دریافت کرده‌است. کوفی عنان خواستار رسیدگی به این مورد شد. برای رسیدگی به این موضوع کوفی عنان کمیتهٔ مستقل رسیدگی برنامهٔ نفت دربرابرغذا سازمان ملل، (http://www.iic-offp.org) را انتخاب کرد که رهبری آن را رئیس بانک فدرال آمریکا پل ولکر، علی‌غرم وابستگی‌هی عقیدتی شدیدش به سازمان ملل به عنوان مدیر انجمن سازمان ملل ایالات متحدهٔ امریکا بر عهده گرفت. عنان، در نخستین مصاحبه‌اش با کمیتهٔ بازرسی، اعتراف کرد که ملاقاتی با شرکت Cotecna داشته‌است. کمی بعد در طی مصاحبه، وی اظهار داشت، به یادآورده‌است که دوبار با مدیر اجرائی این شرکت یعنی الی جورج مسی ملاقات کرده‌است. در گزارش پایانی که در ۲۷ اکتبر ارائه شد، کمیتهٔ بازرسی کوفی عنان را از انجام هر گونه فعالیت غیر قانونی مبرا دانست، اما ساختار مدیریتی سازمان ملل و دفتر نظارت شورای امنیت را متهم دانست. و به شدت خواستار ایجاد دفتر اجرایی جدیدی برای به دست گرفتن مسئولیت‌های مالی و اجرائی جدیدی برای به دست گرفتن مسئولیت‌های مالی و اجرائی شد که اخیرا به عهده دفتر دبیر کل افتاده بود. این گزارش فهرست شرکت‌های غربی و خاورمیانه‌ای را که به طور غیر قانونی از این برنامه سود برده بودند، اعلام کرده برخی معتقدند که انگیزه‌های سیاسی پشت این کمیته و نتایج به بار آمده وجود داشته‌است.

درگیری ایالات متحده و سازمان ملل

کوفی‌عنان از معاون دبیر کل، مارک ملک بروان که صریحا در طی سخنرانی در ۶ ژوئن ۲۰۰۶، رسانهٔ امریکا را مورد انتقاد قرار داد، حمایت کرد: “این عمل رایج امریکا در استفادهٔ پنهانی از سازمان ملل به عنوان ابزار دیپلماتیک، آن هنگام که نمی‌تواند از این سازمان در برابر منتقدان داخلی‌اش حمایت کند، ادامه پیدا نخواهد کرد....... شما درهر دو صورت، حمایت سازمان ملل را از دست می‌دهید.[۳]” سفیر امریکا جان بولتون در گفتگوی تلفنی به عنان گفت: “من شما را از سال ۱۹۸۹ می‌شناسم و به شما می‌گویم که این بدترین زمان است.”'[۴]

توصیه‌های عنان برای ایجاد تغییرات در سازمان ملل

در ۲۱ مارس، ۲۰۰۵، عنان گزارش تکمیل شده خود را با نام آ‍زادی در مقیاس وسیع‌تر تسلیم مجمع عمومی سازمان ملل کرد. عنان در این گزارش توصیه‌های مبنی بر گسترش شورای امنیت و دیگر تغییرات در سازمان ملل بیان کرد.[۵]

در ۷ مارس، ۲۰۰۶، وی طرح پیشنهادی خود را برای تغییر کلی کارمندان دفتری سازمان ملل به مجمع عمومی ارائه داد. عنوان این گزارش تغییرات چنین بود: «سرمایه‌گذاری در سازمان ملل، دستیابی به سازمان جهانی قدرتمندتر.» [۶]

مدارج و افتخارات



Power By: LoxBlog.Com